Jak zacząć oddawać krew? Moja historia

Witam. Z okazji mojej kolejnej wizyty w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa (w skrócie RCKiK) po raz kolejny dziele się z wami pewnymi wiadomościami na temat oddawania krwi. Tym razem odwiedziłem placówkę RCKiK MSW przy ulicy Wołoskiej w Warszawie. Krew oddałem niejako przy okazji, ponieważ potrzebowałem zaświadczenia o oddanej krwi do rozliczenia podatku. Tego razu pobiłem chyba rekord czasowy – oddałem krew wręcz w tempie ekspresowym – cała procedura zajęła raptem 40 minut, jak nie krócej. Dzisiaj piszę o tym, jak otrzymałem ponad 344 tabliczek czekolady.

W każdym razie dzisiaj, jeden dzień po moim ulubionym dniu (bardzo lubię piątki 13-tego) chciałbym opisać moją historię z oddawaniem krwi. Niektórych może to nie interesować, ale jak widać po różnych forach – innych ten temat jednak mocno interesuje. Ogólnie licznik przekroczył już 20 litrów a krew oddawałem w 5 różnych miejscach więc pewne doświadczenie mam. Więc zaczynamy…

Krew oddawać chciałem praktycznie od czasu studiów. Studiowałem ekonomię w Białymstoku i jeżdżąc na Uczelnię mijałem codziennie ośrodek RCKiK po drodze. Nikt z mojej rodziny czy znajomych nie potrzebował krwi, po prostu czułem taką potrzebę. Niestety zawsze brakowało mi odwagi i zamiast zajechać i zapytać i po prostu oddać krew to ciągle myślałem, myślałem i myślałem… Błąd, którego już nie naprawię.

Minęło kilka lat, kiedy tak myślałem. W tym czasie przeprowadziłem się do Koszalina. Okazało się, że moja współlokatorka oddaje krew regularnie i chętnie mnie zaprowadzi i powie co i jak. Jak powiedziała to i tak zrobiła. Poszła bezinteresownie bo w tym czasie krwi nie mogła oddać. Jestem jej bardzo wdzięczny bo za pierwszym razem nic nie wiedziałem co i jak. Teraz już doskonale wiem, że najpierw jest rejestracja, później trzeba oddać próbkę krwi do badania, później wizyta u lekarza (badanie temperatury, osłuchanie serca i płuc i krótka rozmowa). Jak spełniamy wszystkie warunki to trafiamy pod przysłowiową igłę. Oto potwierdzenie:

Od razu złapałem bakcyla i od tej pory krew oddaje regularnie co 2-3 miesiące. Nigdy nie zostałem zdyskwalifikowany z powodu słabych wyników. Z Koszalina mam bardzo ładną legitymację honorowego dawcy krwi (której zazdrości mi cała Warszawa – zorientowani wiedzą o co chodzi) i kilka dobrych wspomnień. Pamiętam szczególnie jedną sytuację gdy przyszedł młody chłopak oddać krew. Chłopak z gatunki dzisiejszej młodzieży – czyli bardzo chudy, spodnie rurki i ogólnie rozmiar XS (żeby oddać krew trzeba mieć 50 kg). Pani pielęgniarka (przy rejestracji) tylko się na niego popatrzyła i od razu wpadła w panikę. Usłyszałem tylko „o Jezus, dobrze się pan czuje? Ale pan blady. Pewnie to na samą myśl o oddawaniu krwi” nawet nie poczekała na odpowiedź tylko od razu położyła chłopaka na stojącej obok gabinetu lekarza kozetce jednym ruchem ręki wyrzucając z stamtąd siedzących dawców. Po herbacie chłopak szybko doszedł do siebie ale krwi nie oddał i raczej nie odda. Głodzenie i zastępowanie jedzenia papierosami to chyba nie to. W sumie przez 6 lat widziałem tylko taką jedną sytuację.

Po pierwszym razie wyskoczył mi na ręku bardzo duży krwiak. Właściwie przez cały miesiąc moje przedramię wyglądało niezbyt sympatycznie. Często czyta się na internecie, że to przez „nieudolną” pielęgniarkę, która przebiła żyłę na obie strony i pretensję do wszystkich. Po pierwsze jak się nic nie robi to się człowiek nie myli. Raz na kilkaset razy może coś nie wyjść. Ja mam z racji uprawiania sportu dobre i widoczne żyły ale u niektórych trzeba z lupą szukać. Poza tym ten krwiak to była moja wina – kupiłem sobie w nagrodę dwa kilo truskawek i niosłem w kutej ręce. Niezbyt rozsądnie i efekt powstał.

Dwa razy oddawałem też krew w Mławie. Za pierwszym razem nie wziąłem dowodu bo w Koszalinie wystarczająca była legitymacja ze zdjęciem. Okazało się, że nie do końca ale panie sobie poradziły i jakoś mnie znalazły. Chociaż próbowały mi wmówić, że nie mogę oddać krwi bo przecież byłem dwa tygodnie temu. Oczywiście był ale mój brat 🙂 Musiałem się wręcz wykłócić że nie oszukuję i czegoś nie kombinuje. Jestem wdzięczny paniom bo wyłapały pomyłkę w moim adresie.

Później po przeprowadzce do Warszawy odwiedzam głównie RCKiK na Saskiej. To chyba największe centrum krwiodawstwa w Polsce przez które przewija się codziennie dziesiątki, jak nie więcej osób. Na początku 4 razy oddałem krew pełną a później pani z rejestracji zapytała, czy nie chciałbym oddać płytek krwi, bo z moją grupą są one o wiele bardziej potrzebne. Oczywiście się zgodziłem choć nie wiedziałem o procedurze nic. Widziałem po drugiej stronie siedzących pod maszynami dawców, ale jakoś nie wnikałem w szczegóły. Wiedziałem tylko, że zajmuje to więcej czasu.

Na płytkach pielęgniarka wszystko mi wytłumaczyła i poszło. Moja krew spływa do woreczka dosyć wolno a na płytkach musi być odpowiednie tempo inaczej maszyna się zatrzymuje na chwilę. Za pierwszym razem usłyszałem w trochę niemiły sposób, że z taką krwią nie powinienem chodzić na płytki. Ale pani pielęgniarka na koniec zorientowała się, że chłapnęła coś nie do końca przemyślanego i się z tego trochę wycofała*. Od tej pory oddaje głównie płytki krwi. A, że płytki krwi można oddawać co 4 tygodnie i liczą się podwójnie to bardzo szybko dobiłem do 18 litrów i dzięki temu mam darmową komunikację miejską 🙂 Polecam dzień przed i w dniu oddawania krwi opić się wodą – pomaga.

Raz też oddawałem krew w specjalnie do tego przeznaczonym autobusie. Nie ma specjalnie żadnych różnic, tylko jak jest kolejka to się robi ciasno. I dwa razy oddawałem krew też w RCKiK MSW przy Wołoskiej w Warszawie. Ostatni raz właśnie tam. Trochę trudno trafić do punktu – trzeba przejść od wejścia cały korytarz prosto, później w lewo na górę, później w prawo do końca, za drzwiami i już jest. Uff. To co wyróżnia te centrum to bardzo sympatyczna, wręcz rodzinna atmosfera. Wszystko na proszę, wszystko wytłumaczone, bardzo sympatyczne pielęgniarki i lekarz.

Z jednej strony dzieje się tak, że jest tam o wiele mniej dawców. Ale z drugiej strony to dopiero tam mi pielęgniarka powiedziała, że pracując ręką (czyli zaciskając i otwierając pięść) nie trzeba się spinać, robić tego z siłą tylko na spokojnie i delikatnie. Za każdym razem też pielęgniarki ze mną rozmawiały i czas mijał bardzo szybko. I mi taka atmosfera bardzo odpowiada. Jak ktoś chce zacząć oddawać krew i jest z Warszawy to szczerze polecam te RCKiK. Mi taka atmosfera bardzo odpowiada i na początek może tylko zachęcić. Na Saskiej też jest wszystko w porządku, ale w ostatnich latach zamknięto kilka punktów więc siłą rzeczy tam jest najwięcej dawców, najwięcej pracy i mniej zainteresowania dawcą.

To tyle na dzisiaj. Pozdrawiam wszystkich, którzy dobrnęli do tego podsumowania. Zachęcam też do oddawania krwi, ponieważ zawsze jest jej za mało i nie można jej niczym zastąpić. I jest to najlepsza okazja, żeby coś zrobić dla kogoś innego takim małym kosztem, a wręcz zyskiem. Samych czekolad odebrałem do tej pory 344 sztuk!!! Przypominam, że na honorowym oddawaniu krwi można też zarabiać. Ja dzięki temu mam ponad 100 zł miesięcznie w kieszeni. O tym pisałem kilka miesięcy temu – szczegóły tutaj.

Standardowo zdjęcie czekolad (jednej brakuje):

---

* Pracując kilka lat w bankowości nauczyłem się takie uwagi po prostu olewać. Kiedyś kierowniczka wzięła mnie na rozmowę i wytłumaczyła, że nie ma sensu walczyć z czymś, na co nie mamy wpływu. Chodziło jej o wykonanie telefonów do klientów i realizację planów sprzedażowych. A ja obsługiwałem kasę i nie miałem chwili na zjedzenie kanapki a co dopiero telefony do klientów. Oczywiście moja wina. Jedynym moim planem było to, aby mi kasa się zgadzała (obrót na poziomie kilkuset tysięcy złotych dziennie na szafkach kasjerskich) i żebym nie dopłacał do interesu. Od tej pory jak ktoś mówi coś złego na mój temat to wpada mi to lewym uchem i od razu wypada prawym. Niesamowicie pomaga w życiu.